بلاکچین و صنعت ترجمه

بلاکچین مکانیزمی است که همگان را به بالاترین درجه مسئولیت پذیری می‌رساند. دیگر خبری از تراکنش‌های از دست رفته، خطاهای ماشینی یا انسانی، یا حتی مبادلاتی که بدون موافقت طرف مقابل انجام نشده، نیست. درحال حاضر بلاکچین، بیت کوین و ارزهای دیجیتال تقریبا در تمام صنایع در مرکز توجه هستند.

اما بلاکچین چیست؟

بلاکچین لیستی همواره درحال رشد از بلوک‌هاست که با رمزنگاری بهم متصل هستند. هر بلوک حاوی یک هش رمزنگاری از بلوک، یک مهرزمانی (تایم استمپ) و داده‌های تراکنش قبلی است که به عنوان هش ریشه در رخت مرکل نشان داده می‌شود.

طراحی بلاکچین به گونه‌ای است که در مقابل تغییر داده‌ها مقاوم است. بلاکچین می‌تواند داده‌های تراکنش بین دو طرف را به روشی دائمی و قابل تصدیق ثبت کند. اگر قرار باشد بلاکچین به عنوان دفتر کل توزیع شده مورد استفاده قرار بگیرد، معمولا توسط یک شبکه همتا به همتا مدیریت می‌شود که به یک پروتکل برای ارتباطات بین گره‌ای و اعتبارسنجی بلوک‌های جدید پایبند است. پس از ثبت، داده‌های یک بلوک، نمی‌توان آنها را بدون تغییر دادن داده‌های تمام بلوک‌های بعدی تغییر داد. جایگزین‌های بلاکچین به عنوان انقلابی‌ترین فناوری‌های جدید معرفی شدند، اما اگر هدف اصلی شرکت ارائه دهنده خدمات ترجمه، بومی سازی باشد، آنگاه واقعا دستیابی به این چرخش انقلابی امکان‌پذیر است.

در صنعت خدمات ترجمه، بلاکچین می‌تواند به پرداخت سریعتر کمک کند. با حذف بانک‌های واسط و فرآیندهای آنها، تراکنش‌ها از طریق سیستم بلاکچین، می‌توانند به جای چند روز در عرض چند دقیقه انجام شوند.

بلاکچین چگونه می‌تواند به صنعت ترجمه کمک کند؟

بلاکچین از چندین جنبه می‌تواند به ایجاد یک سیستم کارآمدتر کمک کند. بلاکچین اساسا یک پایگاه داده رمزنگاری شده و توزیع شده در یک محیط امن و بدون مدیریت مرکزی است.

ایده این است که هر مترجم، ویراستار، شرکت یا هر شخصی که در روند پروژه نقش دارد، ابرداده‌های (متادیتا) مربوط به خودش را به بلاکچین اضافه کند. داده‌ها شامل اطلاعات اصلی مانند: نام مترجم، ویراستار، کاری که انجام شده، تاریخ انجام کار، شرکت مربوطه و غیره می‌باشند.

در فناوری بلاکچین، داده‌ها با استفاده از کلید عمومی ارائه شده توسط مشتری رمزنگاری می‌شوند، بنابراین فقط مشتری می‌تواند به آنها دسترسی داشته باشد. به دلایل عملی این داده‌ها شامل فایلِ متن ترجمه شده و فایل متن منبع نمی‌باشند.

به منظور ذخیره سازی داده‌ها در پایگاه داده‌ی بلاکچین، کاربر مربوطه (به عنوان مثال مترجم) یک هش از مطالب منبع و ابرداده‌های پروژه‌ی اصلی مانند: زبان‌های مبدا و مقصد، نوع محتوا و شناسه مشتری می‌سازد. این هش به عنوان شاخصی برای آن پروژه خاص استفاده خواهد شد. هش، شناسه منحصر به فرد پروژه است، بنابراین نیازی به ذخیره متن مبدا و متن ترجمه شده نیست.

نفر بعدی که باید روی پروژه کار ‌کند (به عنوان مثال ویراستار) با استفاده از هش پروژه و کلید عمومی مشتری، رکورد خودش را به بلاکچین اضافه می‌کند؛ بنابراین فایل رمزگشایی شده و می‌تواند کار مربوط به خودش را بر روی پروژه انجام دهد.

 رکوردهای رمزگشایی شده نشان می‌دهند که چه کسی، در چه زمانی و چه کاری روی پروژه انجام داده است؛ به عنوان مثال: ترجمه اولیه، تصحیح، ویرایش و غیره. هنگامیکه پروژه به دست مشتری می‌رسد، می‌تواند رکوردهای پروژه را با استفاده از هشِ پروژه یافته و با استفاده از کلید خصوصی آنها را رمزگشایی کند. مشتری می‌تواند با استفاده از این رکوردها(سوابق) تصمیم بگیرد که در آینده با کدام مترجم/شرکت کار کند، همچنین می‌تواند منبع مشکلات کیفی را شناسایی کند.

ماهیت ایمن سیستم بلاکچین یک مزیت بزرگ است زیرا حتی به شرکت‌های رقیب اجازه می‌دهد که از پلتفرمی یکسان استفاده کنند بدون اینکه نگران افشای نام مشتریان، مترجمان و محتوای خود باشند. فرآیند استخراج(ماینینگ) یعنی میزبانی پایگاه داده، ایجاد بلوک‌ها و تایید آنها توسط شرکت ارائه دهنده خدمات ترجمه انجام می‌شود.

صنعت ترجمه می‌تواند از بلاکچین و ارزهای دیجیتال سود زیادی کسب کند، خواه برای پرداخت سریعتر حق الزحمه مترجمان یا پرداخت هزینه توسط مشتری از آن بهره ببرد، خواه از ترجمه سیستم بلاکچین.

بلاکچین نوید ارائه ابزارهایی را می‌دهد که به ما این امکان را می‌دهند که مسئولیت استفاده از داده‌های خود را بپذیریم و فرآیندهای تجاری را که بیهوده پیچیده هستند، ساده کنیم. با وجود پتانسیل‌های جهانی بلاکچین فرصت‌های جدیدی پیش روی ما خواهد بود.